Eflatun’un Kratylos’unda şeyleri isimlendirmenin doğru yolunu tartışmasından günümüze iki buçuk bin yıl geçti. O zamanlar mevsimlerin akışına göre ekim yapan, su kenarlarına uygarlıklar kuran, doğa ile ilişkisini mitolojiye ve sanata dönüştürmüş, doğaya saygılı ancak doğa karşısındaki kırılganlığına alışık insanlık, bugün farklı bir yerde.

1975 yılında W. S. Broecker atmosferdeki karbon dioksit salınımındaki arıtışın olası sürecini özetlemek için Küresel Isınma adını tercih etmişti. Oysa ilk kez ortaya atıldığından bugüne, bu sürecin havaların ortalama birkaç daha derece ısınmasından, ya da artık yaza kış, bahara güz dememizden çok daha karmaşık olduğunu anlamış bulunmaktayız. Artık adına Küresel İklim Değişikli dediğimiz bu olgu, yerel su kaynaklarının kaybolduğu, aksine sellerin ve kuraklığın yaygınlaştığı, ani hava sıcaklığı değişiklikleriyle beslenme ve geçim kaynağı olarak bağlı bulunduğumuz tarım ve hayvancılığın zarar gördüğü, bu zararlarla başa çıkmada zorluk çeken ulusların büyük uluslararası göçlere zorunlu kaldığı bir dünyayı özetliyor.

İnsanlığın yapacaklarının bu süreci engelleyemeyeceği uzman bilim insanları tarafından sıkça belirtilmekle birlikte, zararı en aza indirecek bilgelikte ve kararlılıkta davranmanın, insanlığın kendi iyiliği için bir görev niteliği taşıdığını söylemek akıl dışı olmayacaktır. Bu bağlamda sanatın da bilim, teknoloji, felsefe ve siyaset ile birlikte bir görev gereci olarak kullanılması, nesillerin konuya duyarlılığının artırılmasına değer katacaktır. Bu amaçla düzenlenen aktivitelere bir katkı olarak, aynı temada düzenlenen kongremizin sergi etkinliğine değerli katkılarınızı bekleriz.

Dr. Öğretim Üyesi Oğuz TUNÇ